- qaralmaq
- kararmak
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
qaralmaq
Look at other dictionaries:
qaralmaq — f. 1. Qara olmaq; hisdən, günəşdən, yaxud başqa bir şeyin təsirindən rəngi qara olmaq, rəngi tündləşmək. Qazan ocaq üstə qalıb qaralmışdır. Lampanın şüşəsi hislənib qaralmışdır. Günün altında gəzib qaralmaq. – Kürəkləri də tərdən və hisdən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaralma — «Qaralmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
touş — (Ağdam, Kürdəmir, Qazax, Zərdab) görmə qabiliyyəti, gözün işığı ◊ To:uşunu aparmax (Ağdam, Zərdab) – görmə qabiliyyətini itirmək, gözü zəifləmək. – Kitaf gözümün to:uşun aparıf, o qədər oxumuşam kı (Ağdam). Touşu kəsilməx’ (Qazax) – 1. qamaşmaq;… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dumanlanmaq — məch. 1. Dumanla (tüstü ilə) örtülmək (dolmaq); duman basmaq, duman bürümək. Hava dumanlandı. – Toz ərşə dayandı, göy dumanlandı. Ə. C.. // Duman qalxmaq, tüstü çıxmaq. Bu sadə tonqalın yaşıl tüstüsü; Gecənin qoynunda dumanlanırdı. S. V.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kömür — is. 1. Odunu yandırıb basdırmaqla alınan tünd qara rəngli bərk yanacaq. Kürəyə kömür qoymaq. Manqala kömür tökmək. Kömürü qızartmaq. – <Rüstəm kişi> . . samovara su tökməyə, kömür salmağa ərindi. M. İ.. Arvad samovarı çölə çıxartdı. Külünü… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tutqunlaşmaq — f. 1. Tutulmaq, tutqun olmaq, qaralmaq. Göyün üzü getdikcə tutqunlaşır, hava tutqunlaşmışdı, narın qar yağırdı. 2. Rəngi qaralmaq, tündləşmək. Yağlı boya ilə işlənmiş bədii və köhnə əsərlər tutqunlaşdıqda üzərlərinə lak çəkirlər. A. Qazıyev. 3.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alcaşmax — (Çənbərək) gözü qaralmaq. – Yeridiyim yerdə gözüm alcaşdı yıxıldım … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qaraqıncıxma — qaraqıncıxmo:lmax: (Cəbrayıl, Zəngilan) qancır olmaq, göyərmək, qaralmaq. – Ağaca nə tə:r dəydimsə, alnım qaraqıncıxmo:ldu (Zəngilan); – Odun doğruyanda əlim qaraqıncıxmo:ldu (Cəbrayıl) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qaralamax — I (Kürdəmir, Şamaxı) fikirləşmək. – Mən çox qaraladım, bir şey çıxmadı (Şamaxı) II (Kürdəmir, Şamaxı) gözlərini zilləmək. – Uşağ sə:i qarali:b (Şamaxı) III (Bərdə) qaralmaq. – Üzüm qaralıyıf IV (Bərdə) tikandan çəpər çəkmək. – Məhləni qaralıyıram … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
surx — (Qarakilsə, Ordubad) günəşin qırmızımtıl şüaları. – Günün surxu qoymur baxam (Qarakilsə) Suxuru düşməx’ (Cəbrayıl) – qanı qaralmaq, bikefləmək … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
